Sen ne biçim bir mevsimsin, ısınmam imkansız
Donmamak neyime, titrememek çok zor
Rüzgarların buzdan serin, tadı eksik meyvenin
Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere
Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe
Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de
Tedirginlik var üzerime yakalar kaçmaya yeltendikçe
Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe
Günlerden zindanlar biriktirdim, hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum
Hepsinin içi ayrı zulüm
İşte böyle geldik buraya dek. Sen bir gamsız bense deli bir gözüpek
Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek
Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek
Bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek
Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek
Ya sende hep ben miyim tek? Keşke bir tek ben olsaydım sende tek
Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek
Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek
Bu güçsüzlüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey
Yaptıklarını bilip hala senden caymamak garip bir şey
Bana dokunma, yanımı senle doldurma
İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca
Mevsimler gibisin değişirsin
Ya beni üşütürsün ya yakarsın
Kendimden hergün parça koparıyorum
Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum
Mevsimler gibisin değişirsin
Ya beni üşütürsün ya yakarsın
Kendimden hergün parça koparıyorum
Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum
Yorum Gönder